In aflevering 1 van Breingenoten: dé Podcast vertel ik mijn verhaal: over mijn zoektocht in het neurodivergent-zijn en hoe ik van een ADHD- en ADD-diagnose uiteindelijk bij uitzonderlijke hoogbegaafdheid uitkwam.”
Hyper focus op ADHD ADD
De meeste mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik rond mijn 32ste de diagnose ADHD/ADD kreeg. Voor mij voelde dat als thuiskomen. Alsof iemand eindelijk het licht aandeed in een kamer waar ik al jaren rondtastte. Puzzelstukjes vielen op hun plek, dingen die ik altijd “raar” of “anders” vond aan mezelf, kregen een naam.En mijn hyperfocus deed de rest: ik verdiepte me eindeloos in alles rondom neurodiversiteit. Ik sprak er vaak over, schreef erover, luisterde podcasts, las boeken. Het werd een passie.
Naar uitzonderlijk hoogbegaafd
Wat veel mensen níet weten: later ontdekte ik dat ik ook hyper hoogbegaafd ben. Ik ging van ADHD ADD naar uitzonderlijk hoogbegaafd.
En eerlijk? Dat vind ik wat lastiger om te delen. Want eerlijk is eerlijk, ik dacht voorheen ook weleens als iemand zei dat hij of zij hoogbegaafd was; ja ja, zul dem hebben, weer zo een die denkt dat ze superslim is. Tot de psycholoog het tegen míj zei. En ik stond letterlijk te trillen op mijn benen.
Wat is hyper hoogbegaafd eigenlijk?
Het is een term die ik zelf nog nooit had gehoord. Wel kende ik de term uitzonderlijk hoogbegaafd (UHB), wat vaak wordt beschreven als een IQ boven de 145.
Maar voor mij zat de grootste eye-opener niet in het getal. Het zat in de manier waarop mijn brein en mijn gevoelsleven werken.
Want wat ik ook niet wist: veel hoogbegaafden zijn ook hoogsensitief (HSP). Dat betekent dat je emoties en prikkels intenser ervaart, sneller verbanden ziet, en vaak denkt op manieren die niet altijd lijken te passen in “het gemiddelde plaatje”.
En dat is precies wat ik altijd dacht dat normaal was.
De twijfel blijft
Toch voel ik me allesbehalve Einstein. Soms denk ik: maar zo slim ben ik helemaal niet. Dat stukje ongeloof blijft, alsof mijn hoofd nog steeds niet helemaal durft te landen in dat nieuwe label.
Maar het gaf me wél duidelijkheid. Het hielp me begrijpen waarom ik dingen vaak zo intens voel, waarom mijn gedachten soms een snelweg zijn terwijl anderen nog bij de afrit staan, en waarom ik me geregeld een buitenstaander voelde.
Waarom ik dit deel
Ik deel dit verhaal van ADHD ADD naar uitzonderlijk hoogbegaafd, omdat ik geloof dat er meer mensen rondlopen die zich “anders” voelen, zonder dat ze weten waarom. En omdat het ongelofelijk helpt als je je eigen puzzelstukjes eindelijk kunt plaatsen.
Voor mij heeft het veel veranderd, niet omdat ik nu ineens slimmer voel, maar omdat ik eindelijk begrijp hoe mijn brein werkt.
Daarom praat en schrijf ik erover. Daarom heb ik De Rode Draad opgericht.
Daarom maak ik mijn podcast Breingenoten.
En daarom heb ik ook iets opgericht om gelijkgestemden samen te brengen (waarover later meer).
Want dit soort ontdekkingen hoeven we niet alleen te dragen.
📖 Meer over mijn ontdekking lees je straks in dit blog en 🎙️ hoor je in Breingenoten: dé Podcast op Spotify.
Benieuwd hoe mijn zoektocht doorwerkt in mijn werk als loopbaan coach? In het loopbaantraject De Rode Draad help ik anderen in 3 maanden tijd hun eigen verhaal te ontrafelen en richting te geven.
